ทำไมการอยู่ไม่สุขจึงดีสำหรับคุณ

มักถูกมองว่าเป็นสัญญาณของความหยาบคาย กวนประสาท หรือง่ายๆ ว่าคุณไม่ใส่ใจ อาจถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปลี่ยนมุมมองของเราเกี่ยวกับคนที่กระดุกกระดิก เคาะ และเล่นซอ
ก
ตอนเป็นเด็ก ฉันมักจะโดนล้อว่าชอบแกว่งเก้าอี้ ฉันแทะยางสีชมพูจากดินสอโดยไม่รู้ตัว และวุ่นวายไปกับนิทาน ไม่สามารถนั่งสบายบนพรมได้ ในขณะที่เด็กคนอื่นๆ นั่งไขว่ห้างอย่างเรียบร้อย เป็นผลให้เมื่อเวลาผ่านไปฉันเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยต่อแรงกระตุ้นที่ทำให้อยู่ไม่สุข วันนี้ฉันสามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้หลายชั่วโมงโดยแทบไม่มีการสับเปลี่ยน
สนับสนุนโดย สล็อต
อย่างไรก็ตาม ปรากฎว่าฉันอาจเคยดีกว่านี้มาก่อน การวิจัยพบว่าการอยู่ไม่สุขอาจช่วยให้เรารักษาน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ จัดการกับความเครียด และอาจอายุยืนขึ้น

“ถ้าคุณนั่งนิ่งๆ นั่นไม่ดีสำหรับคุณ แต่ถ้าคุณอยู่ประจำและอยู่ไม่สุข นั่นจะช่วยลดความเสี่ยงต่อสุขภาพในระยะยาวได้” Janet Cade นักระบาดวิทยาด้านโภชนาการแห่งมหาวิทยาลัยลีดส์เผย ตอนล่าสุดของ The Infinite Monkey Cage ของ BBC

ดังนั้นให้เราขุดลงไปในวิทยาศาสตร์เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม

กรงลิงที่ไม่มีที่สิ้นสุด
Brian Cox และ Robin Ince เป็นเจ้าภาพในการมองโลกอย่างมีไหวพริบและไม่เคารพผ่านสายตาของนักวิทยาศาสตร์ หากต้องการฟังว่า The Infinite Monkey Cage มีอะไรอีกบ้างคุณสามารถฟังและสมัครรับพอดแคสต์ได้ที่นี่

การอยู่ไม่สุขมักถูกนิยามในพจนานุกรมว่าเคลื่อนไหวหรือแสดงท่าทางกระสับกระส่ายหรือประหม่า แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคอ้วน เจมส์ เลอวีน ศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ของ Mayo Clinic และประธานมูลนิธิ Fondation Ipsen องค์กรไม่แสวงผลกำไรโรคหายาก กล่าวว่า คำจำกัดความนี้ดีกว่าว่าเป็นจังหวะที่โปรแกรมทางระบบประสาทตั้งโปรแกรมไว้ การเคลื่อนไหวของส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย เขากล่าวว่า 'ปัจจัยที่ทำให้อยู่ไม่สุข' เป็นการแสดงออกภายนอกของแรงกระตุ้นที่มีมาแต่กำเนิดในการเคลื่อนไหว

อยู่ไม่สุขต่อสู้กับไขมัน

โรคอ้วน ทั่วโลกเพิ่มขึ้นเกือบสามเท่านับตั้งแต่ปี 2518 ส่วนหนึ่งเป็นผลจากลักษณะการทำงานหลายรูปแบบที่ต้องนั่งประจำที่ มากขึ้น การนั่งเป็นเวลานานทำให้ระบบเผาผลาญอาหารช้าลง ซึ่งส่งผลต่อความสามารถของร่างกายในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดและความดันโลหิต ตลอดจนทำให้ไขมันในร่างกายแตกตัว

แต่หลักฐานที่เพิ่มขึ้นบ่งชี้ว่าแรงกระตุ้นให้อยู่ไม่สุขอาจช่วยให้เราควบคุมน้ำหนักโดยไม่รู้ตัวด้วยการกระตุ้นให้เราเคลื่อนไหว คล้ายกับการสั่นเตือนบนเครื่องติดตามฟิตเนส หากปฏิบัติตาม การเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้สามารถส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงได้ Levine กล่าว
ขอมูลเพิ่มเติม : เล่น สล็อต ฟรี
ตัวอย่างเช่น เลอวีนพบว่าพนักงานออฟฟิศที่มีรูปร่างผอมบางมักจะแสดงอาการกระสับกระส่ายบ่อยขึ้น โดย ยืนและเคลื่อนไหวไปมาเป็น เวลา2 ชั่วโมงต่อวันมากกว่าคนที่เป็นโรคอ้วน นี่อาจสะท้อนให้เห็นถึงความโอนเอียงทางชีววิทยาต่อการเคลื่อนไหว เขากล่าว

แต่การกระสับกระส่าย – แม้เพียงการแตะเท้า – อาจช่วยให้เราเผาผลาญพลังงานส่วนเกิน ซึ่งอาจจบลงด้วยการถูกเก็บสะสมเป็นไขมัน

การศึกษาขนาดเล็กชิ้นหนึ่งวัดการใช้พลังงานของกิจกรรมที่เหมือนอยู่ไม่สุขในคน 24 คนพบว่าการอยู่ไม่สุขขณะนั่งสามารถเพิ่มปริมาณแคลอรีที่เผาผลาญได้ 29%เมื่อเทียบกับการนอนราบโดยไม่เคลื่อนไหว อาการกระสับกระส่ายเมื่อยืน ซึ่ง Levine กล่าวว่ามีแนวโน้มที่จะอยู่ในรูปแบบของการโยกตัวหรือขยับจากเท้าหนึ่งไปอีกเท้าหนึ่ง ช่วยเพิ่มจำนวนแคลอรี่ที่เผาผลาญได้ 38% เมื่อเทียบกับการนอนราบ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการเคลื่อนไหว เช่น การกระสับกระส่ายจะช่วยให้ร่างกายมีความสมดุลของพลังงาน แต่ก็ไม่ได้ทดแทนการเคลื่อนไหวหรือการออกกำลังกาย

การอยู่ไม่สุขมักถูกมองว่าเป็นสัญญาณของมารยาทที่ไม่ดี เนื่องจากรายการนี้ในหนังสือมารยาทในชีวิตประจำวันในปี ค.ศ. 1920 อธิบายไว้ (เครดิต: Alamy)
การอยู่ไม่สุขมักถูกมองว่าเป็นสัญญาณของมารยาทที่ไม่ดี เนื่องจากรายการนี้ในหนังสือมารยาทในชีวิตประจำวันในปี ค.ศ. 1920 อธิบายไว้ (เครดิต: Alamy)

“มันคล้ายกับหัวเทียนของรถยนต์เล็กน้อย” เลอวีนกล่าว โดยอธิบายว่าหัวเทียนจะทำงานเมื่อเสียบกุญแจ แต่รถจะเคลื่อนที่ก็ต่อเมื่อผู้ขับเหยียบคันเร่งเท่านั้น ในการเปรียบเทียบของเขา ประกายไฟคือความกระสับกระส่ายที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่การเลือกที่จะตอบสนองต่อสิ่งเหล่านั้น - เหยียบคันเร่ง - ปลดล็อกผลประโยชน์

ในการศึกษาขนาดเล็กอีกชิ้นหนึ่ง Levine ได้ตรวจสอบผลกระทบของการอยู่ไม่สุขต่อสรีรวิทยาของมนุษย์โดยให้อาหารแก่อาสาสมัครลีน 16 คน 1,000 แคลอรี่ต่อวันในช่วงแปดสัปดาห์ การทดลองเผยให้เห็นว่าผู้เข้าร่วมบางคน 'มีความยืดหยุ่นอย่างน่าทึ่ง' ต่อการเพิ่มของไขมัน เนื่องจากพวกเขา 'เปิดใช้งานปัจจัยที่ทำให้อยู่ไม่สุข'

การศึกษาพบว่าการให้อาหารมากเกินไปสามารถกระตุ้นการใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นผ่านปัจจัยที่อยู่ไม่สุขถึง 700 แคลอรี่ต่อวัน เนื่องจากผู้เข้าร่วมมีการเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัวมากขึ้น รวมถึงการเดินอย่างกระฉับกระเฉงมากขึ้น 'การสร้างความร้อนจากกิจกรรมที่ไม่ได้ออกกำลังกาย' ดังที่เลอวีนและทีมงานอธิบายถึงอาการกระสับกระส่าย ทำให้เกิดความแตกต่างในการจัดเก็บไขมันถึง 10 เท่า

การค้นพบนี้สะท้อนอยู่ในอาณาจักรสัตว์ นักวิทยาศาสตร์สังเกตว่านกที่ขับขาน เช่น นกฟินช์ ไม่เคยอ้วนเลย แม้จะกินเมล็ดพืชจากคนป้อนนกก็ตาม นี่เป็นเพราะพวกมันปรับการใช้พลังงานจากอาหารอย่างมีประสิทธิภาพโดยไม่รู้ตัวโดยการเปลี่ยนความถี่การเต้นของปีกหรือรูปแบบการร้องเพลง Lewis Halsey นักชีววิทยาสิ่งแวดล้อมแห่งมหาวิทยาลัย Roehampton กล่าว

'เราจำเป็นต้องจำไว้ว่า 'พลังงานใน' ไม่ใช่สิ่งที่ผลักลงมาจากปาก แต่เป็นสิ่งที่ถูกดูดเข้าไปทางลำไส้และจากนั้นจะถูกดึงออกมาโดยเซลล์ การมองว่าปริมาณอาหารที่บริโภคนั้นง่ายเกินไป' เขากล่าว . 'และสิ่งนี้เกิดขึ้นกับมนุษย์และสัตว์อื่น ๆ ไม่ใช่แค่นกที่ขับขาน'

ข่าวดีก็คือผู้ที่มีแรงกระตุ้นในการเคลื่อนไหวน้อยลงหรือเพียงแค่ต่อต้านการกระตุ้นให้อยู่ไม่สุขสามารถใช้ประโยชน์จากการอยู่ไม่สุขได้โดยใช้การแจ้งเตือน เช่น เครื่องติดตามฟิตเนสแบบสั่นเพื่อให้เคลื่อนไหวมากขึ้น หรือเพียงแค่เปลี่ยนกิจวัตรหรือสภาพแวดล้อมเพื่อกระตุ้นให้พวกเขาอยู่ไม่สุขและ ย้ายจากการยืนในขณะที่รับโทรศัพท์เพื่อวางแผนการประชุมแบบเดิน Levine เองใช้เวลาในการสัมภาษณ์ออนไลน์ 30 นาทีของเรา

อาจมีประโยชน์อื่น ๆ ที่ทำให้อยู่ไม่สุขซึ่งนอกเหนือไปจากการควบคุมน้ำหนักของเรา นอกจากนี้ยังอาจช่วยสมองของเรา

เพิ่มความเข้มข้น

Maxwell Melin นักประสาทวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแองเจลิส และโครงการฝึกอบรมนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ของสถาบันเทคโนโลยีแห่งแคลิฟอร์เนียมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน แต่การอยู่ไม่สุขจะช่วยให้มีสมาธิหรือไม่นั้นไม่ตรงไปตรงมา และอาจขึ้นอยู่กับประเภทของการอยู่ไม่สุข

ตัวอย่างเช่น การแตะเท้าขณะนั่งสามารถป้องกันหลอดเลือดแดงที่ขาและอาจช่วยป้องกันโรคหลอดเลือดแดง
คนที่อยู่ไม่สุขมักจะฝันกลางวันซึ่งอาจทำให้เสียสมาธิที่โรงเรียนและที่ทำงาน แต่การอยู่ไม่สุข เช่นการวาดเล่นยังสามารถกระตุ้นทางสรีรวิทยาซึ่งช่วยให้บางคนมีสมาธิกับงานได้ ในการทดลองหนึ่ง คนที่วาดเล่นตลอดการคุยโทรศัพท์จำรายละเอียดได้มากกว่าคนที่ไม่ได้ทำถึง 29%แนะนำว่ากิจกรรมนี้อาจช่วยเพิ่มประสิทธิภาพทางความคิด แม้ว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม

การวิจัยโดย Katherine Isbister ศาสตราจารย์ด้านสื่อคอมพิวเตอร์แห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานตาครูซ ระบุว่าผู้คนมักเลือกที่จะอยู่ไม่สุขกับวัตถุต่างๆเช่น คลิปหนีบกระดาษ กระดาษพับ หรือวิดเจ็ต ซึ่งเป็นการกระตุ้นในระดับที่เหมาะสม พวกเขาต้องการ .

ในบางกรณี อาจขึ้นอยู่กับประเภทของการเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องว่าเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานที่ดีหรือไม่ เมลินกล่าวเสริม เขายกตัวอย่างนักเทนนิสอาชีพที่เดาะบอลก่อนเสิร์ฟ “พวกเขาไม่จำเป็นต้องเดาะบอลเพื่อเสิร์ฟ แต่มืออาชีพหลายคนพบว่ากิจวัตรก่อนเสิร์ฟช่วยให้พวกเขามีสมาธิ” เขากล่าว

อย่างไรก็ตาม การตีแมลงวันก่อนที่จะเสิร์ฟจะเป็นตัวอย่างของการเคลื่อนไหวที่ไม่ตายตัว กล่าวอีกนัยหนึ่ง การกระทำบางอย่างอาจทำให้เราโฟกัสได้ชัดเจนขึ้น ในขณะที่การเคลื่อนไหวอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำงานให้เสร็จดูเหมือนจะทำให้เราเสียสมาธิ

“สิ่งที่เรายังไม่รู้คือทิศทางของความสัมพันธ์นี้” เมลินกล่าว 'การเคลื่อนไหวแบบตายตัวทำให้งานมีประสิทธิภาพดีขึ้นจริงหรือ หรือเป็นเพียงอาการของคนที่มุ่งมั่นกับงานที่ทำอยู่'

เมลินรู้สึกทึ่งว่าการเคลื่อนไหวมีผลกระทบเชิงสาเหตุต่อทักษะการคิดที่ซับซ้อนหรือไม่ เพราะอาจถูกนำมาใช้เพื่อช่วยผู้ที่มีสมาธิสั้น ซึ่งมักจะอยู่ไม่สุข และภาวะอื่นๆ ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม